Zakładowe Organizacje Związków Zawodowych NSZZ „Solidarność” i ZZ Polskich Artystów Muzyków Orkiestrowych działające w Operze Wrocławskiej na podstawie wspólnie zawartego porozumienia, informują o wszczęciu procedury sporu zbiorowego z Dyrektor Opery Wrocławskiej. Spór zbiorowy wszczynamy wobec nierozwiązania przez pracodawcę od dłuższego czasu podnoszonych przez organizacje związkowe wewnętrznych problemów pracowniczych w naszej instytucji i braku realizacji składanych obietnic.

Występujemy o podniesienie uposażeń zasadniczych pracownikom etatowym do godziwego poziomu na określonych w żądaniach warunkach, zgodnie z merytorycznymi kryteriami. Żądaniami objęte zostały również obszary wymagające szybkiej interwencji, porządkujące i normujące kwestie warunków pracy, poprzez zagwarantowanie eliminacji licznych nieprawidłowości w zakresie organizacji, zarządzania oraz prowadzenia nieracjonalnej polityki zatrudniania w Operze. Prowadzona obecnie polityka finansowa nie uwzględnia wzrostu wynagrodzeń w działach i zespołach pracowniczych dla osób na etatach. Z postulatem podwyżki płac występujemy od 2020r. Brak konstruktywnego dialogu w tym zakresie realnie skutkuje niskim poziomem wynagrodzeń dla stałych pracowników w zespołach operowych, w tym artystycznych z wysokim poziomem kwalifikacji zawodowych. Aktualna sytuacja, to również efekt rażącej dysproporcji, dotyczącej zawyżonych i niczym nieuzasadnionych wynagrodzeń zatrudnianych w obliczu trwającej pandemii, kilkudziesięciu osób na umowy cywilno-prawne, głównie na stanowiska administracyjne i kierownicze przy występujących ograniczeniach prowadzenia działalności artystycznej. Nie ma naszej zgody przy zatrudnianiu osób na pomijanie procedury merytorycznej rekrutacji – tj. doboru profesjonalistów z doświadczeniem, uwzględniającym specyfikę pracy w naszej instytucji, na
co również w wystąpieniu pokontrolnym zwraca uwagę NIK. Konsekwencją takiego działania jest dodatkowe generowanie i wydatkowanie publicznych środków z budżetu Opery. Nierówne i krzywdzące traktowanie stałych etatowych pracowników Opery, ignorowanie ich prawa do godziwego wynagrodzenia i inne sporne kwestie pracownicze będziemy podnosić i wskazywać pracodawcy w ramach wszczętej procedury. Nie godzimy się z wydatkowaniem środków na nieefektywne zatrudnianie. Nie aprobujemy generowania dodatkowych kosztów, które mogłyby z powodzeniem posłużyć podniesieniu niskich uposażeń pracowników etatowych.

Żądamy od pracodawcy zmiany dotychczasowego sposobu gospodarowania środkami publicznymi Opery i ich wydatkowania oraz zabezpieczenia potrzeb pracowniczych. Wskazujemy również na brak merytorycznego wewnątrzzakładowego dialogu społecznego, lekceważenie sygnalizowanych przez Związki Zawodowe krytycznych opinii i przedstawianych sugestii. Nie godzimy się na kontynuację takiego stanu rzeczy. Opera nie jest prywatną instytucją kultury, nie jest również teatrem impresaryjnym, na wydatkowane środki budżetowe łożą podatnicy. Podstawową działalność Opery stanowią sprawnie działające i merytorycznie przygotowane stałe zespoły pracownicze. O jakości instytucji nie stanowią zapraszani i doangażowywani z zewnątrz na potrzebę chwili artyści, z wysokością stawek honorariów trudną do zaakceptowania i finansowego uniesienia przez budżet Opery. Ma to wpływ na podnoszenie rangi premier wykonań artystycznych Opery, nie może być jednak podstawą działania instytucji. Opera jest najbardziej złożoną zespołową dziedziną muzycznej, wokalnej i tanecznej artystycznej działalności scenicznej. O jej poziomie i sukcesach decyduje przede wszystkim stała praca, we właściwych warunkach, naszych Zespołów Artystycznych: Orkiestry, Chóru, Baletu, Solistów Śpiewaków oraz Zespołów Technicznych, przy wsparciu pracowników administracji. Niezbędną jest ciągłość pracy w doskonalących się ich stałych składach. Nie da się tej organicznej pracy w Operze zastąpić doangażowywaniem i gościnnymi występami solistów ani innymi działaniami artystycznymi, nawet najlepszych zagranicznych artystów wykonawców. Ich udział w naszych spektaklach może wspomagać, ale nie zastąpi naszej zespołowej pracy. Pracownicy nie mogą nadal ponosić konsekwencji takich działań, ze szkodą dla ich pracy i wynagrodzeń, również z powodu braku właściwego nadzoru zarządczego i finansowego.

Budowanie wizerunku instytucji oprócz zabiegów pijarowych, polega głównie na sprawnie działających mechanizmach artystycznych, prawnych, organizacyjnych wewnątrz instytucji. Stanowczy sprzeciw pracowniczy budzi, nierzetelne przedstawianie opinii publicznej sloganów zadających kłam rzeczywistości w obliczu pojawiających się licznych naruszeń i nieprawidłowości oraz lekceważenia reprezentowanych przez nas praw pracowników i ich zbiorowych interesów. O braku dialogu wewnętrznego, niezrozumieniu jego istoty i wagi, oraz prawnego aspektu wystąpienia dot. sporu, świadczy fakt jednostronnie udzielonej wraz z komentarzem przez Dyrektor Opery informacji w trakcie konferencji prasowej, przed wcześniejszym kontaktem z nami w tej sprawie i formalnym terminem na odpowiedź.

Domagamy się uczciwego i faktycznego dialogu społecznego oraz koniecznych zmian porządkujących sytuację wewnątrz Opery. Spór zbiorowy będziemy prowadzić tak długo, aż osiągniemy zamierzone efekty, z nadzieją, że jego przebieg rozwiąże sporne kwestie i nie wpłynie negatywnie na naszą publiczność, zapewniając jej możliwość uczestnictwa w naszych planowanych spektaklach i koncertach.

NSZZ „ Solidarność” Pracowników Opery Wrocławskiej
Związku Zawodowego Polskich Artystów Muzyków Orkiestrowych „ ZZ PAMO”