W dniach 14–22 grudnia 1970 r. w miastach polskiego Wybrzeża (Gdańsku, Gdyni, Szczecinie, Elblągu, Słupsku) miały miejsce gwałtowne protesty robotnicze. Ich bezpośrednią przyczyną było wprowadzenie przez centralne władze państwowe (12 grudnia) podwyżek cen na niektóre podstawowe artykuły spożywcze, a głębszą – ogólna sytuacja materialna i społeczna; z czasem do postulatów dołączono także hasła polityczne. Przeszły one do historii jako: „Wydarzenia Grudniowe”, „Rewolta Grudniowa”, „Wypadki Grudniowe”, „Masakra na Wybrzeżu” czy „Grudzień 1970” – jako jeden z tzw. polskich miesięcy, kiedy to różne grupy społeczne (robotnicy, studenci) sprzeciwiały się działaniom ówczesnej władzy i narzuconemu systemowi politycznemu.
W Szczecinie protesty rozpoczęły się w czwartek, 17 grudnia 1970 r., i od razu przybrały szczególnie gwałtowny i dramatyczny przebieg. Robotnicy Stoczni Szczecińskiej im. A. Warskiego i Szczecińskiej Stoczni Remontowej „Gryfia” wyszli w akcie sprzeciwu na ulice miasta. Do rosnącego tłumu przyłączali się pracownicy innych zakładów, przechodnie i młodzież szkolna. Kulminacyjnym momentem, po kilku nieudanych próbach powstrzymania marszu przez oddziały Milicji Obywatelskiej, było podpalenie opuszczonego uprzednio przez działaczy partyjnych gmachu Komitetu Wojewódzkiego PZPR oraz, następnie, atak na Komendę Wojewódzką MO. To właśnie wtedy milicja i wysłane w międzyczasie do wsparcia oddziały wojskowe (z transporterami opancerzonymi i czołgami) użyły broni palnej, co skutkowało ofiarami śmiertelnymi.
Jedną z ofiar był Roman Kużak, nauczyciel z Polanicy Zdroju, zamordowany w Szczecinie. Jego nagrobek powstał z inicjatywy IPN. Dzięki temu możemy uczcić w naszym Regionie pamięć jeszcze jednej ofiary zbrodni komunistycznej z 1970 roku.

AP/jw