Pracownicy służby zdrowia na całym świecie znajdują się na pierwszej linii frontu w codziennej walce o powstrzymanie wirusa i ratowanie życia. Ich zdjęcia, wyczerpanych ze zmęczenia poruszają ludzi na całym świecie. Bezpieczeństwo i zdrowie pracowników służby zdrowia ma fundamentalne znaczenie dla umożliwienia im wykonywania pracy w czasie tego kryzysu. Ich ochrona musi być priorytetem.

Międzynarodowa Organizacja Pracy w wydanych rekomendacjach  dla państw członkowskich i wskazuje, że zapewnienie bezpieczeństwa i zdrowia pracowników służby zdrowia i personelu pomocniczego (np. pracowników pralni, osób sprzątających i pracowników zajmujących się odpadami medycznymi) jest sprawą najwyższej wagi.

Informacje na temat przenoszenia się choroby powinny być jak najszerzej i jak najszybciej przekazywane pracownikom służby zdrowia, w tym informacje na temat najnowszych wytycznych, środków zapobiegania zakażeniu oraz sposobu ich wdrażania. Dialog pomiędzy pracownikami służby zdrowia a pracodawcami może zapewnić, że polityka i procedury są wdrażane w odpowiedni sposób.

Kluczowe znaczenie ma dostępność środków ochrony osobistej, a także szkolenia i edukacja w zakresie prawidłowego stosowania takich środków. Ponadto należy jak najszerzej udostępnić pracownikom służby zdrowia badania na obecność zakażenia COVID-19, aby wspierać zarówno zdrowie pracowników, jak i bezpieczeństwo pacjentów.

Ochrona ich zdrowia psychicznego

Pandemia ta stawia pracowników służby zdrowia w wyjątkowo trudnych sytuacjach. Oprócz dużego obciążenia pracą, a czasem traumatycznych sytuacji z trudnymi decyzjami i bezprecedensową śmiertelnością, pracownicy służby zdrowia muszą radzić sobie ze strachem przed zachorowaniem lub rozprzestrzenianiem się choroby wśród rodziny i przyjaciół.

Wnioski z innych wybuchów epidemii, takich jak epidemia Eboli w Afryce Zachodniej w 2014 r., pokazały, że pracownicy służby zdrowia mogą doświadczać dyskryminacji i stygmatyzacji ze względu na obawę społeczeństwa przed zarażeniem się chorobą.

Integralną częścią reakcji powinno być zapewnienie wsparcia społecznego w zespołach, rodzinach i przyjaciołach, wraz z informacjami i wskazówkami dla pracowników służby zdrowia na temat sposobów radzenia sobie ze stresem i poradnictwa dotyczącego stresu pourazowego.

Monitorowanie godzin pracy

W sytuacjach awaryjnych pracownicy służby zdrowia są zobowiązani do pracy w nieregularnych i czasami nietypowych warunkach. W odpowiedzi na wybuch epidemii wielu pracowników służby zdrowia jest narażonych na duże dodatkowe obciążenia pracą, długie godziny pracy i brak okresów odpoczynku.

Powinny istnieć odpowiednie ustalenia dotyczące czasu pracy, aby pomóc pracownikom służby zdrowia w znalezieniu równowagi między wymaganiami służby zdrowia a obowiązkami związanymi z opieką w domu i własnym samopoczuciem.

Ochrona pracowników zatrudnionych czasowo i wolontariuszy

Aby zwalczyć pandemię, kilka krajów zareagowało, zwracając się o profesjonalną pomoc do krótkoterminowych rekrutów, wolontariuszy, innych sektorów, takich jak wojsko, emerytowanych pracowników służby zdrowia lub studentów medycyny i pielęgniarstwa.

Chociaż środki te wydają się być zachęcające, ponieważ zapewniają niezbędną opiekę, należy je ostrożnie wdrażać, aby zapewnić tym pracownikom taką samą ochronę zatrudnienia jak innym pracownikom.

Rządy powinny konsultować się z partnerami społecznymi w celu monitorowania i regulowania takiej doraźnej rekrutacji, stosownie do potrzeb. Oprócz bezpieczeństwa i higieny pracy należy zająć się innymi warunkami zatrudnienia, takimi jak ochrona socjalna, wynagrodzenie, okresy odpoczynku i organizacja czasu pracy.

Rekrutacja i szkolenie większej liczby pracowników służby zdrowia

Należy dokonać inwestycji we wszystkich systemach opieki zdrowotnej, aby mogły one rekrutować, rozmieszczać i zatrzymywać wystarczającą liczbę dobrze wyszkolonych, wspieranych i zmotywowanych pracowników służby zdrowia. Pandemia COVID-19 po raz kolejny podkreśla pilną potrzebę silnej siły roboczej w służbie zdrowia jako integralnej części każdego prężnego systemu opieki zdrowotnej, co jest obecnie uznawane za niezbędny fundament odbudowy naszych społeczeństw i gospodarek oraz gotowości na przyszłe sytuacje kryzysowe w dziedzinie zdrowia napisały Christiane Wiskow (specjalistka ds. sektora opieki zdrowotnej), Maren Hopfe (urzędnik techniczny, sektor opieki zdrowotnej), Departament Polityki Sektorowej Międzynarodowej Organizacji Pracy.