Zbigniew Lazarowicz ps. „Bratek” (ur. 27 IX 1925- zm. 29.09.2017) – syn Adama Lazarowicza ps. „Klamra”, żołnierz ZWZ/AK, w czasie Akcji „Burza” dowódca plutonu, po wojnie działacz antykomunistycznego Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”.

Internowany w stanie wojennym za działalność w podziemnej Solidarności, działacz RKS ,,S” Dolny Śląsk oraz „Solidarności Walczącej”; odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Partyzanckim i czterokrotnie Medalem Wojska.

Zbigniew Lazarowicz, ur. 27 IX 1925 w Jaśle. Od 1940 uczeń podziemnego liceum Tajnej Organizacji Nauczycielskiej.
Od 1 I 1942 żołnierz Związku Walki Zbrojnej; od jesieni 1942 słuchacz konspiracyjnej Szkoły Podchorążych, w 1943 zdał maturę przed Państwową Tajną Komisją Egzaminacyjną Kuźnica w Obwodzie AK Dębica. Od III 1944 dowódca plutonu, którym dowodził w czasie Akcji Burza; 1945-1947 ukrywał się. Od 1948 mieszkaniec Wrocławia.
Od 13 XII 1981 współtwórca podziemnej struktury wydawniczej RKS „S” Dolny Śląsk; kolporter i drukarz wydawnictw podziemnych. W II 1982 zatrzymany i internowany w Ośr. Odosobnienia w Nysia, w XI 1982 zwolniony, ponownie podjął działalność konspiracyjną.
Uroczystości żałobne rozpoczną się w czwartek 5 października o godz. 12.30 w kościele św. Wawrzyńca przy ul. Bujwida 51 we Wrocławiu.