40 lat temu, 16 października 1978 roku na Stolicę Piotrową, ku zaskoczeniu świata, wybrano kardynała Karola Wojtyłę. Przybrał imię Jana Pawła II i został ogłoszony świętym. Nie ma na świecie bardziej znanego naszego rodaka niż On.

Jego pielgrzymowanie po świecie było bez precedensu. Jego nauczanie zawarte w encyklikach, książkach i homiliach,  służy całemu światu.

1 listopada 1946 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk metropolity krakowskiego księcia Adama Stefana kard. Sapiehy, a wkrótce potem został wysłany na 2-letnie studia do Rzymu. Po powrocie do Polski ks. Karol Wojtyła został wikarym w małej wiosce pod Krakowem, a następnie duszpasterzem w krakowskim kościele św. Floriana. Wówczas to powstało skupiające się wokół jego osoby akademickie “Środowisko” – grupa słynna z kajakowych i górskich wypraw. W 1958 r. został najmłodszym polskim biskupem.
Obok posługi pasterskiej, czas wypełniała mu praca akademicka na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie wykładał filozofię. Owocem tego czasu są liczne publikacje, w tym m.in. “Miłość i odpowiedzialność” oraz “Osoba i czyn”. Biskup Wojtyła zajmował się też twórczością literacką, a spod jego pióra wyszły zbiory wierszy i dramaty (m.in. “Brat naszego Boga” czy “Przed sklepem jubilera”).

Jako biskup krakowski aktywnie uczestniczył w pracach II Soboru Watykańskiego, zaś po jego zakończeniu otrzymał godność kardynała z rąk Pawła VI. W Polsce zorganizował 7-letni Synod Duszpasterski, który zamknął już jako papież, po konklawe 16 października 1978 r. Wybór ten przerwał wielowiekową tradycję powoływania na Stolicę Piotrową Włochów.

W ciągu ponad 26 lat pontyfikatu, Jan Paweł II odbył 104 pielgrzymki, spotykając się z ogromną rzeszą wiernych. Swoją charyzmatyczną postacią szczególnie mocno przyciągał młodych ludzi, z którymi spotykał się m.in. podczas Światowych Dni Młodzieży. Odpowiadając na wyzwania współczesnego świata, Jan Paweł II wskazywał przykłady życia ludzi, ogłaszając bardzo wielu błogosławionych i świętych. Opublikował 14 encyklik, a także takie książki jak “Dar i tajemnica”, “Wstańcie, chodźmy!”, “Pamięć i tożsamość” oraz poemat “Tryptyk rzymski”. Działał aktywnie na rzecz pokoju, dialogu, ekumenizmu i zrozumienia innych kultur. Wspierał aktywność świeckich w Kościele. Od zamachu w maju 1981r. coraz wyraźniejszym znakiem jego pontyfikatu stało się cierpienie. To świadectwo zmagania się ze słabością i bólem szczególnie w ostatnich latach i dniach życia Ojca Świętego nazwane zostało ostatnią encyklika papieską – “Encykliką cierpienia”.

2 kwietnia 2005 r. Jan Pawłem II odszedł “do domu Ojca”, a zgromadzeni na Placu św. Piotra wierni wołali w trakcie jego pogrzebu: santo subito, prosząc Kościół o wyniesienie zmarłego na ołtarze, a Jego nazywając Wielkim.