„Kiedy czas się wypełnił, narodziła się „łaska”. Niech nam Bóg dopomoże, żeby się wszystkie rzeczy w nas wypełniły, aby się w nas narodziła łaska Boża”

Mistrz Eckhart (1260-1328)

Coraz więcej w kolo zaciętości, bezwzględności i nienawiści. Na drodze, w pracy, w domu, w całym naszym życiu. Czy zdołamy się jeszcze z tego wyzwolić ? Czy w ogóle odczuwamy taką potrzebę ?

Czyżby wirtualny świat z naszych smartfonów i komputerów wydostał się na zewnątrz i przeniknął naszą rzeczywistość ?

Mamy gęby pełne wartości ale nasze czyny lokują się coraz bliżej otchłani.

Powoli ginie świat w którym żyjemy, a my dalej w pogoni za zyskiem, bezpowrotnie niszczymy to wszystko, co jeszcze utrzymuje nas przy życiu.

Wartości, które przyświecały pokoleniu lat 80-tych odchodzą wraz z nim albo  zostają umieszczone w gablotach muzeów i na licznych pamiątkowych tablicach, które tak lubimy odsłaniać. Zamieniliśmy je na złotego cielca, jak litery naszego znaku firmowego na gmachu należącym do związku.

Pudrujemy rzeczywistość przy pomocy nowych strategii i poprawności politycznej w nadziei

na przetrwanie, a tymczasem niepostrzeżenie dla nas samych stajemy się powoli dobrze zapowiadającymi się … emerytami z coraz mniejszymi szansami na kontynuację naszej organizacji.

Czas to miłość jak mawiał Stefan Kardynał Wyszyński, a my – na co przeznaczamy najwięcej czasu w naszym powszednim dniu ?

Czy pamiętamy o naszych myślach porzuconych, słowach niewypowiedzianych, czynach niespełnionych ?

Niektórzy mówią, że podobno gdzieś w jakiejś grocie czy szopie można o tej porze roku znaleźć Lekarstwo na te nasze przypadłości. Ale jak ją znaleźć ? Jak tam dojechać ? Jaki adres wpisać do GPSa ?

Poza tym dlaczego tego Lekarstwa po prostu nie można kupić w aptece albo w internecie i opłacić dostawę kurierem ?

„ Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie”. (Łk. 2, 6-12)

Jeśli czas to miłość, to nie ma znaczenia te 2000 lat które nas oddzielają od tej chwili i tego miejsca, wciąż możemy Go znaleźć wśród tych naszych braci i sióstr dla których na ścieżkach naszego życie nie mieliśmy czasu i miejsca, najbardziej bezbronnych i ubogich.

Obyśmy odnaleźli drogę do Niego w tą cichą grudniową noc.