Idea dialogu społecznego jest wpisana już w treści preambuły Konstytucji, w zawartych w niej przepisach i zasadach konstytucyjnych.

Preambuła, z uwagi na fakt, że została umieszczona po tytule ustawy, stanowi jej integralną część. Preambuła głosi, iż „(…) ustanawiamy Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej jako prawa podstawowe dla państwa oparte na poszanowaniu wolności i sprawiedliwości, współdziałaniu władz, dialogu społecznym oraz na zasadzie pomocniczości umacniającej uprawnienia obywateli i ich wspólnot”.

I właśnie w preambule Konstytucji RP zawarta została zasada dialogu społecznego. Ustawodawca wskazuje na potrzebę konsultacji i dialogu organów władzy publicznej z instytucjami samoorganizującego się społeczeństwa obywatelskiego.

Kolejna z zasad konstytucyjnych – zasada pomocniczości – umacnia uprawnienia obywateli i ich wspólnot i określa sferę stosunków między państwem a społeczeństwem. Wskazuje na możliwość wykonywania zadań publicznych, przez organizacje pozarządowe, którym udziela się w tym celu odpowiedniego wsparcia lub z którymi zawiera się odpowiednie porozumienia.

Zasada pomocniczości, stanowiąca pewne novum w tekście konstytucyjnym, może się przyczynić do pełniejszego rozwoju społeczeństwa obywatelskiego świadomego swych praw i obowiązków.

W treści konstytucji również znajdziemy regulacje bezpośrednio odnoszące się do dialogu społecznego. W art. 12 Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, stwierdza, że „Rzeczpospolita Polska zapewnia wolność tworzenia i działania związków zawodowych, organizacji społeczno-zawodowych rolników, stowarzyszeń, ruchów obywatelskich, innych dobrowolnych zrzeszeń oraz fundacji”.

Art. 12 Konstytucji RP wymienia różne formy organizowania się społeczeństwa obywatelskiego w demokratycznym państwie prawa, określane łącznie jako organizacje pozarządowe.

Określona została formuła społeczeństwa obywatelskiego, opartego na zasadzie swobody i pluralizmu aktywności społecznej, zapewniająca wolność tworzenia i działania organizacji pozarządowych.

Konstytucja w Art. 58 gwarantuje ponadto każdemu wolność zrzeszania się, jako podstawową wolność obywateli.

Dialog społeczny jako zasada państwa prawnego znajduje swoje odzwierciedlenie również w ustawach. Dla rynku pracy i jego promocji szczególne znaczenie ma Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W rozdziale 3 tej ustawy wśród instytucji rynku pracy w paragrafie 6.1. pod pozycją 6 wymienia się instytucje partnerstwa lokalnego.

W rozumieniu ustawy instytucje partnerstwa lokalnego są instytucjami realizującymi inicjatywy partnerów rynku pracy, które tworzone są na rzecz realizacji zadań określonych ustawą i wspieranymi przez organy samorządu terytorialnego.

Z kolei rozdział 8 dotyczący dialogu społecznego i partnerstwa na rynku pracy w art. 21 stwierdza, że: Polityka rynku pracy realizowana przez władze publiczne opiera się na dialogu i współpracy z partnerami społecznymi, w szczególności w ramach: działalności rad zatrudnienia; partnerstwa lokalnego; uzupełniania i rozszerzania oferty usług publicznych służb zatrudnienia przez partnerów społecznych i agencje zatrudnienia.

Gwoli wyjaśnienie spieszę donieść, że te mądre skądinąd stwierdzenia, nie są moim autorstwem. Można je znaleźć na stronie internetowej Centrum Partnerstwa Społecznego „Dialog” im. Andrzeja Bączkowskiego, funkcjonującego w ramach Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej.

A jak wygląda „dialog społeczny” prowadzony przez obecną władzę, widać było choćby w Jastrzębiu Zdroju, gdzie zamiast wymiany poglądów i argumentów, pałowano robotników, strzelano do nich, polewano wodą…

Brawo Platformo Obywatelska (?)! Brawo ten rząd!

Jakich „argumentów” użyjecie następnym razem? Macie ich przecież cały arsenał, wszak władzy raz zdobytej nie oddacie nigdy, a każdy prowokator czy szaleniec, który odważy się podnieść rękę przeciw władzy, niech będzie pewny, że mu tę rękę władza odrąbie.